Biz Ağlarken Kapatma Gözlerini

Sıçanlarım ve ben
Uyandırdık gün’ü ve yeniden,
Yenilenmeden.
Döşemelerde açlık tohumlarının külü,
Islak etimin kursağında,
Kemiyoruz birbimizi.
Işığın düşmediği kör bir noktada,
Bugün unuttuk gözlerini.
Biz ağlarken sen kapatma gözlerini.

Tıkırtılar kaçacak şimdi ahşabın koynundan,
Geç kalmadan kurtulsa şafak kasvetimizden.
Yalnızlığı kitlemedik mi biz geceye?
Işığı gördük mü kapladık üstünü kederimizle,
Sen açarken gözlerini,
Vakit çekti geceye
Ve Biz kapattık sen ağlarken gözlerimizi.