Biz... Şiiri - Ece Karaboncuk

‘Bir gün’ diye başlayan konuşmalarımız
kabusa dönüşüyor işte…
Kalabalık dar mekanların hoyrat aşkı
sığmıyor yarınlara.
Üzülüyoruz ama elden bir şey gelmiyor.
Birimize sayıyoruz günleri
diğerine umuyoruz sadece…
Sanki her an
her zaman birinden ödünç,
sanki her yaşanan yanımıza kar.
Sanki bu gün değilse yarın,
sanki umarsızlığın abecesi,
sanki estiğin deli rüzgar canıma kasıtlı,
sanki şeytan deniyor sonunu sabrın.
‘Bir keresinde’ diye bir anı için günlük tutuyoruz.
Biz olabilmek için uğraşıp,
siz denilince kızıyoruz…

12/1998 İstanbul