biz ki uçurumlara meydan okuyan iki kırlangıç.
biz ki bir çift yürek.
seneler önce yasaklanmış iki sözcük.
göğe saklanmış beyaz karanfil.
dillerdeki en güzel şarkıyız, söylenen.
biz ki şu koca sevdada -kendimize değil-
sadece kanatlarımıza güvenen.
biz ki birbirimizi öyle sevmişiz kanatlarımız kadar.
biz ki insanlara en güzel hediyeyiz, adımız da BAHAR
biliriz ki bir biz varız şu dünyada şu koca sevdanın hakkını veren.
ha unutmadan, kanatlarımızın birinin adı sadakat diğeri de güven.
derken, sen tutup bunları kalplerimize bağlandığı yerden kırıyorsun sevgilim..
en içten..
bende, sana en yakın olan yerden.
sende, bana en...
ansızın.. yani birden sen tutup bunları kırıyorsun sevgilim
- gözlerimi brakıp
gidiyorsun.
ellerimi...
kalbimi falan da kırıyorsun.
hem de aniden..
hem de hiç olmadık yere..
Bunu yapma!
Bu hiç hoş değil, hem de hiç.
Kanatlarımızı kırıp ağlatıyorsun bizi sevgilim..
Sen veya ben değil, olan ona oluyor
- sadece huzur oluyor bizi terkeden.
Aah sevgilim...
Söylesene bunu neden yapıyorsun?
yani, neden onları kırıyor
onları kopartıyorsun
-benim gibi onları öpmek dururken?
Ben, nefesinde gezinen gölgesinden korkmuş hayalet.
Sen, asırlardır aradığım ruh, ince ten
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta