ben bu hayatı bir türlü anlamadım
bir türlü yaşamayı öğrenemedim
buldum diyorum oysa kaybetmişim anlıyorum
kaybetmekle bulmak arasındaki zaman
çok şey alıyor insandan
dönmek zorlaşıyor
yorgunsun
gücün geçen zamana yenilmiş
boyun eğmiş
sonra eski yaşananlar aklına geliyor
biri bunları sana yeniden hatırlatıyor
belki istemiyor ama yapıyor
yüzü kendisi
ağlatışı geçmişin aynısı
aklını hatırlıyor insan
geçirdiği geçmişi
şimdiyle karşılaştırıyor
bir anda bütün ışıklar sönüyor
geçmişe gölge düşmüyor
gelecek zaten geçmişin şimdinin aynısı
her şey sabah kadar akşamda gecede
Kayıt Tarihi : 7.9.2008 13:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)