Biyografi Şiiri - Memed Ayaz

' Ocak ayı imiş. Soğuğu severim
Tan atıyormuş. Ayaza vurgunlugum o zamandan
Anadoluda bir yermiş. Memed'likte malumunuz,,

ikimde ak bir bebek gördüm
üçümde kuyruksuz bir kedi
dörtte harfleri söktüm
beşimde mektebe düştüm.

ilki ortası kenarı köşesi
öğrettiler de öğrettiler
otu çöpü
taşı kayayı
dokuyu organı
su havayı
ama ne yazık, bir damlacık eğitmeyi düşünemediler.
kendini eğebilen ağaç görülmüş mü..

okumaya pek küçükken başladım da
yazmaya ne zaman hiç hatırlayamadım.

karaladığım herşeyi yakmak huyumdu.
mahreme ateşten örülmeliydi duvarlar.
sonra bir gün ahretliğim zuhur etti kızıllığımın ortasına.
bölüşme vaktidir ateşi dedi.... böldük.

ben topraktım. o su.
ben kor oldum. o hala su..

anladım ki bildiğim bildirdiğim sadece yalan.
kapadım gözlerimi dünya bitti
açtım gözlerimi bulduğum bıraktığımdan diil di.

saygılarımla efendim.