Düştüm,
Yalnızlığın yalnız olduğu
Sevdanın öksüz olduğu zamana...
Bütün haykırışlarımı sana hapsettim
Bütün kavuşmalarımı sana terkettim
Ey gözleri bende kalan,
Menziline aldın beni
Af dilendim duymayansın
Aşk şikarı saydın beni
Kadir kıymet bilmeyensin
Gül dikenli yol yolcusu
Ay ışığında yanıyorum
Yoksun,olmaz,olmayacak diye
Ne isyanlar teget geçtim
Aman Allahım!
Zamansızlığımda akşam olurken
Gözlerim bedbaht bir ufukta
Adına ıslanacağım hep yağmur yağdığında
Karanlık gecelere saklayacağım gözyaşlarımı
Şarkım yine aynı olup,
Yıkılacağım yine o hazan ayrılığında...
Sır kalmış gözlerin gözlerimde
Tövbemdir yokluğunda akşamlar
Bir kere olsun
Sabahım sabah olmadı
Bir gün olsun dokunamadım ellerine
Bir gün olsun doymadım sana...
Sen oldun
Bensizlige mahkum düşlerim
Peşin sıra yollarında yürüyen gözlerim
Hep sen oldun
Umutlarımı aldın gittin yalnızlıklara
Sen oldun
Duygular baş ucunda
Ele avuca sığmıyorsun nedense
Nedense İstanbul larca uzak
Mısralarca yakın gezersin gönlünce
Dargınlıklarda
Sevgili aranırsın imkansız...
Her mevsim gönlümde aynı iklimsin
Gelmeyen baharım yağmursun karsın
Gönlümde aşikar gözde saklımsın
Nereye bakarsam orda sen varsın
Yakamoz tadında bulup kıskanmam
Ne zaman bitecek bu hüzn bu gurbet
Felegin zulmünden sormaya geldim
Gönlümü dağlıyor sonsuz bu hasret
Yaşarken bir daha ölmeye geldim...
Yanlış duymadıysam dostlardan eger
Bir masal uydurarak cennetten çıkmış gibi
İkbalin yok tarafı bin yıllık ögüt gibi
Akıyor deresinde,çağlıyor çağlayanlar
Umursamaz bir sağır önünde ağlayanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!