Bittim dediğim an Şiiri - Üzeyir Aydın

Kendimi yalnızlığa ittiğim an
Önündeki hedefleri silip bitirdiğim an
Yüzümdeki çizilmelerin başladığı an
Yeniden hayata sarılabilirmiyim dediğim an
Baktım ki kırkı devirmiş elliye gelmiş inan
Kendimizi aşkla mevsimleme zamanı bitti
Ömrün yarısından sonrası her şey günahtır derler
Demezler ki ele güne karşı bunlar ne yerler ne içerler
Nasılsa deki vekaleten sevdim, vekaleten evlendim
Kendimizi kandırmayalım mesafeler bitti
Kim ne derse dönüp bakma arkana herşey gitse
Zaten kalp pası diyorlar boşluk denen her şeye nedense
Kendini sevgi ve muhabetle ile hayata bağla
Adını unutana kalbini hatırlatma hayat murdar anla
Bir tek bahtına senin için ağlayan kadınlarda kal
Gençliğini düşün, herkes biraz çocuktur her yaşta
Düştüğün her anda yanında olana çiçek verip bakıpta
Her gidenin arkasından bir oyundu bitti diyebilirsen
Bilenler de bilsinler deyip hakedene sevgini verebilirsen
Seni üzene, kırana rağmen gülebilirsen
Bu hayat benim ama isteyeninde diyebilirsen
Seni unutanı unutup beyninden silebilirsen
Sana dostum deyip dosta ihtiyacı olduğun an arayana
Düştüğün an yuvarlamak yerine kucaklayana
Bu sözler okuyupta anlayana