Bittik En Nihayetinde Şiiri - Ferman Sız ...

Hayır, anlamıyorum en nihayetinde
Nasıl olur
Kavramak zor geliyor
Zor geliyor hecelenmiş kelimelerinde
Bittik, olmayacağız artık
Bir daha farklı eller olmayacak aynı cepte
Yok
Bundan ötesi yok artık
Nasıl kabullenmek zor gelmiyor
Şimşekler çakmıyor beyninde
Gece yorganı atıpta üzerine
Nasıl ağlamıyorsun sen de
Kahrolup duvara fırlatarak
nasıl kırmıyorsun bardağı delice
Ayrıldık kelimesi ne ifade eder
Olmayacağız
Yok
Bittik cancağız
Bittik
Serin yaz gecelerinde özlemek olmayacak artık
Kışın soğuğunda petekler açılmayacak
Kıçını dönüp yatmayacaksın
Geceleri sana bakarak uyumak olmayacak mesela
Bunlar aklına gelmiyor mu
Gelince yutkunabiliyor musun
Düğümlenmiş boğazında
Hiç mi özlemek nedir bilmiyorsun
Nesin sen
Kimsin
Kim aldı seni bitanem
Saatlerce konuşmalar nerde
İsyan etmiyor musun
Odam yalnızlık demirine bağlı
Çarşaflar sen yoksun diye yıkanmadı
Aynı şarkılara bağladım kendimi şizofrenik duygularla
Sen bunları bilmez misin, yapmaz mısın
Nasıl iyi olabilirsin sahte hayatlarla
Sen bu değilsin
Sen bu kadar değişemezsin
Başka değilsin
Sen bu kadar aptal değilsin...

Yok olmayacağız, tıpkı ölüm gibi
Ölümde de böyle mi olur acaba insan
Yok bir de senin sigaran
Kendine gelip kavrayınca gerçeği
Ki uzak değil
Benim gibi perdeleri sarıya boyatacak kadar içemezsin de
Çek mavi bayrağı
Çek bizi tekrar yaşın on dördüne
Vardır belki başka bir ihtimal
Başka bir şehrin olmadığı
Sonradan görmüşlerden uzağa
Kasım da aşk başkadır deyip
Her kahpece şeyi normalleştiren
Özendirmeyen
Her ay farklı bir bedenin kucağında öksürenlerden en uzağa
Rezilce yaşayalım, ama birlikte
Ama
Kahrol
Bittik en nihayetinde...