Bittik Biz! Şiiri - Kamil Uysal

Sarı akşam güneşinde,

Turuncu tepelerde!

Mavi gözlerden damlayan,

Tozpembe yaşlarla...

Bana çiçek satmaya çalışan,

Seni ağlatırken güldüren,

Ve hatırlıyor musun?

Falımıza bakan teyzeyle bittik biz!

Rujunun lekesini anneme vişne diye,

Kokunu arkadaşım diye yutturduğumda,

Başta dünyaya,

Sonra kendimize söylediğimiz yalanlarla,

Bittik biz!

Elveda renkte açan son gülde,

Beraber yürüdüğümüz sonbaharda,

Ömrümüzün hazanında,

Aşkın mayın tarlasında!

Ve bir gece yarısı bombasıyla,

Tıpkı Hiroşima gibi,

Bittik biz...

YA KoRkUsUzCa, yA ÖlüMüNe!

bUnU yApAmADıĞıMIz iÇİn,

sAtIrLaRa mAhKuMuZ...