Karanlık ve soğuk odamın duvarları ile
Sen biliyor musun ben geceleri ne yaparım
Başıma çekince ağır ve kötülü yorgan mı
Gözlerimi kapatınca neler görür, duyarım
Ben her gece kurt gibi ulur, at gibi kişnerim
Duvarları yıkmak için tırnaklarımla
Rüyalarımda ellerimi kırmızıya boyarım,
Akan kanlar görülmesin, göremeyesin diye
Kapıya son attığım kafadan sonra
Herkes girip çıkabilsin diye kilit yok
Ama sen giremeyesin, kapıda kalasın diye
Anahtarımı bildiğin yerden aldım
Sen gittikten sonra neler neler oldu
Her gece karanlıkta gözlerimi bağlayıp
Kör ebe oynuyorum kendi kendimle
Hep kaçıyorum hep kovalıyorum kendimi
Senin için terk ettiğim dostlarımdan sonra
Yalnızlığın acısını yaşamanın verdiği yük
Sensizliğin getirdiği acıların yükünü
Cılız bedenimle kaldırmaya çalışıyorum
Gece uyumak için yorganımın altında iken
Aklıma düşüyorsun hiç olmadık bir anda
Nerede ne yaptığına dair uyuz hayaller
Geçmişe dair güzel günlerin gitmişliği
Artık ay tutuldu, ışımayacak bir daha
Boğuyor güneşi sarmaşıklar, ısıtmayacak
Ufuklara gömüldü tüm yıldızlar
Bir daha kaymayacak, tüm dilekler bitti
Kayıt Tarihi : 20.6.2005 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!