Bitti Şiiri - Şimal Niğbolu

Ve bitti sonunda
Gözlerin aydın, umarım hayatın karanlık geçer sevdiğim.
İstediğin her şeye sahipsin artık, bensizsin.
Hatırla !
Kaybettiğin her şeyin varken, yanındaydım.
Elini uzattığında nasıl ilk bırakan bendiysem, ilk tutanda öyleydim.
Dağılmış bir hayatı nasılda toparlamıştık, fark etmedin.
İki kişiydik ve bir türlü beceremedik bir olmayı.
Biliyorum, hatam çoktu.
Ama sonucu çok ağır oldu.
Birlikte öğrenmiştik, düşüp düşüp kalkmayı,
İtile kakıla yürümeyi, yorulmayı, bıkmayı, usanmayı, isyan etmeyi.
Birlikte.
Şimdi yalnızım.
Hala yorulan, hala bıkan, hala usanan ve hala isyan eden bir benim evet.
Ve bitti sonunda
Gözün aydın olsun.
Umarım çok yorulmaz, bıkmaz, usanmaz ve isyan etmezsin.
Her şeye seninle başlayan, kaybettiğim her şeyi seninle bulan bir beni de sen kaybettin.
Elini uzattığında kimseler tutar artık, kimseler bırakır, alışırsın. Alışmıştım.
Gözümün yalnızlıklarını silerim elbet ben de bir gün.
Sırtımda ki bu koca bıçakla…
Hoşça kal