Bitti Şiiri - Ahmet Türkkan

Bitti derin yeşil ummanlara düşmeler, Akabelerde mahsur kalmalar da yok. Yalnızlığın verdiği korkular da gittiler, Bir ben kaldım geriye,  bende de sen... Acılar daha masummuş çaresizlikten, İçi boş son var önümde sana çıkmaz. Sen gibi bana kimseler  bakmaz, Oturdu kara bulutlar üstümden kalkmaz... Hangi rüyam geri gelir ki bu saatten sonra? Yeşerir mi umut filizleri içimde birdaha? Yarınlarım kucak açsa mutluluğa, Gerçekçi olmalı bunlar geride kalanlar... Bilmem ki neyin vaktidir hep beklenen? Baki mi sanılıyor, kısacık yaşam denilen. Hoyratça harcanıyor sevenler, sevmeler, Olmasa zamansız gitmeler, ah o gitmeler... Çocukluğumda ki rüyalara çoktan dedim elveda, Artık ne hayâlim var ne de bir dava. Annemin şefkati var aklımda, birde sen, Bak ne sen yanımdasın ne de annem... Hayat öyle zalim ki, sevmeye göresin birini, Tarumar ediveriyor ötesini berisini. Dinle her canlıdan bir ayrılık hikâyesi, Aşk imkânsız, dünya yalan boşver gerisini...