-Bitti- Şiiri - İbrahim Özcan 55

Gecenin karanlığında,
seni düşünmeye başladım.
Bir sigara yaktım,
sanki efkar dağıttım.

Sordum kendime düşünerek,
neden ve neden?

Dökülüyorum
apansızca sürükleniyorum
bilinmeyen kıyılara.
Uçurumlara doğru düşüyorum.

Söyleyemedim

Senin sevgin bu kadar diye.
Yüzüme baka baka severek gitti diye.

Hayal ettiklerinle birlikte
hayata dair tek gerçek,,,
ne verebilirsin ki kendine...?

Söyledim,

hep kendi kendime.

Unutmayı öğrenemedim belki
herkez aynı cümleyi söylüyor
unut gitsin gibisinden.

Bir öğrenebilsem seni unutmayı.!

Ama sen anlamadın beni
neden seni unutmadığımı.

Şimdi gidiyorum,
gerçek aşkı,adam gibi sevgiyi bulmaya,
seni unutmaya.
Bu sefer harbiden
seni unutmaya gidiyorum.

Bir daha dönmemek pahasına doğru
düştüm yollara.

Yokluğunu çoktan unuttum bile....