Bitsin BU Oyun Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Omuzlarında rengârenk puşileri
Ve kararlı gülüşleriyle çıktılar
Oyun sahamız olan sokaklara.
Sayışmalar, tekerlemeler
Anamızın diliyle yankılandı gür seslerinde.
Ben de girdim oyuna.
Ben de zıpladım omuzlardan tutarak.
Anamın diliyle sevdiler,
Sarıldılar anam kadar sıcak.
Her bakışta çoğalarak, yürüdük oyun arkadaşlarıyla.
Yürüdük alkışlar arasında büyüterek kendimizi.

Durdu yer, gök.
Durdu gözlerimizin çığlık çığlığa gülümseyişi.
Savruldu megafonlardan emirler, tehditler.
Çok kızdılar polis amcalar.
Onlar kızdı, biz oynadık.
Yakalamacıya çevirdik oyunu.
Hile yaptı polis amcalar,
Duman saçtılar,
Yakaladıklarını, copladılar.
Topladılar, yakaladıklarını.
Biz de taş attık,
Nanik yaptık.
Doldurdular hepimizi araçlara.
Küfür ettiler.
Kapattılar küçücük odalara.
Doktorculuk oynadık sonrası.
Savcı amcayı gördük
Öğretmenimiz gibi giyinmiş.
“Atın”dedi, kodese.

Mahkemeye çıktık.
“Onlar bozdu” dedik oyunu,
“Önce onlar vurdu” dedik.
Yine götürdüler küçük odaya.
Yine küfür ettiler.
Yeter artık bitsin bu oyun.
Bitsin anneme gitmek istiyorum artık,
Ağlarım ama..
Beni anneme götürün.
26,03,2009
Devrim Ser ÇİNDEMİR