Her sabah aynı güne
Gözlerimi açıyorum
Yaşadığım hergün
Hiç bitmeyen bir hikaye gibi...
Çevirdikçe sayfalarını
İçinde kayboluyorum
Bu aptalca hikayenin kahramanlarını
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Ne yalnız kalmayı severim, ne yalnız bırakılmayı. Yalnızın evinde, ikinci bir yalnızlıktır aynalar.
Yokluğun , yokluğum oluyor, sensiz nefes bile alamıyorum. Dön artık, ve bu hikayeye son noktayı sen koy diyor şair. Çok güzeldi, kutluyorum, saygılar.
Birol Hepgüler.
İçinde sevdayı taşıyan yürek küfesinin yükü ağırdır ama yaşanılan 'hikaye'ye aptalca demekte (yaşanan ne olursa olsun biraz insafsızlıktır...
Kutluyorum sayın Serap Özen, şiir yüreğinize sağlık....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta