Küskün bir akrabadır, sır vermez onca Nebula.
Samanyolları da ne kadar uzak durmakta bana,
Gecenin bütün dinginliğini sırdaşlığını bırakıp,
Bütün sonsuzluğuyla bütün sonsuzluğu da alıp,
Aklım ermez gibi bakmaktadır boşluklar bana.
Promete’ye çaldıranlar evrenin enerjisini,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta