Küskün bir akrabadır, sır vermez onca Nebula.
Samanyolları da ne kadar uzak durmakta bana,
Gecenin bütün dinginliğini sırdaşlığını bırakıp,
Bütün sonsuzluğuyla bütün sonsuzluğu da alıp,
Aklım ermez gibi bakmaktadır boşluklar bana.
Promete’ye çaldıranlar evrenin enerjisini,
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta