Bitsin Bu Ayrılık Şiiri - Süleyman Karac ...

BİTSİN BU AYRILIK

Biliyorum
Gittiğin o mekanda mutlusun şimdi
Kahkahaların kim bilir nasılda inletiyor etrafı
Gözlerinden yayılan ışık hüzmeleriyle
Pırıl pırıl bakışın can veriyordur yine
Çiçekler kokluyorsun çeşit çeşit
Önünde deniz arkanda pınar
Engininde duygular sarmaş dolaş
Yüreğinde dile gelen nağmeler
Kim bilir hangi makamı söyler
Bazen bir ıtri bestesi bazen muhayyer
Suyun sesine ahenk verir
Dilinden düşen o sözler
Bir sevda şarkısı gibi duyulur uzaktan
Kulağımdan düşmez o güfteler
Gittiğinden beri hep benimleler

Gidişin
Belki birkaç gün sürer
Belki birkaç hafta
Ancak sanki bom boş dünyam
Kimseler kalmadı etrafta
Bakıyorum ne solumda ne sağ tarafta
Hani insan insana benzer derler ya
İnan sana kimseler benzemiyor dünyada
Aya benziyorsun aydınlatıyorsun
Güle benziyorsun güller açıyorsun
Güneş olup mevsimleri ısıtıyorsun
Yıldız yıldız semaları süslüyorsun
Sen her nesnenin güzelliğini sunuyorsun
Dedim ya; kimseler benzemiyor sana
Bu yüzden özledim
Özledim senin gül yüzünü
Özledim senin gülüşünü
Özledim sesini nefesini.
Oysa ilk gidişin değildi

İlk gidişin değil aslında ama
Alışmıştım zaman zaman yalnız kalmalara
Alışmıştım hasretinle uykusuz sabahlara
Adına şiirler yazıp fallar bakmalara
Alışmıştım
Ama bu kez ağır geldi DİZEM….
Bu kez yaktı içimi
Yaktı yüreğimi
Özlemin buram buram tütsü oldu
Kor kor alev oldu kavurdu
Esen rüzgar hep hasret savurdu
Gel artık
Gel yüreğimin delisi
Senki kalbimin atan sesi
Gel artık bekletme beni
DİZEM im sevdiğim gel artık
Kısada olsa bitsin bu ayrılık.

02.08.2009 Süleyman KRACABEY