Bitsin Bu Ayrılık Şiiri - Menekşe Gülay

Benim gibi yandın mı sen dostum,
Ömre bedel bir aşk yaşadın mı hiç,
Yüreğinde yaşattın mı sevdiğini,
Görmediğinde özledin mi benim kadar,
Bende ki aşkla hep rüyadayım sanki,
Aşkla yatıp aşkla kalkıyorum her sabah,
Yüreğimde saltanatı, sığıyor akşamlara.

Seven yürekle oyun olur mu hiç,
İster güldür istersen ağlat,
İstersen hüzünlere boğ beni,
vazgeçmem senden... sevmekten,
Kış günü yazı yaşatırım sana inan,
Sonbaharda baharları açtırırım,
Sevdama tutulsun kalbin.. yeter.

Senden öncesini hiç hatırlamıyorum,
Hatırladığım seninle başlayan,
Karşılaştığımızdan beri geçen zaman,
Sonra yüreğimde yeşeren sevgin,
Daha sonra ise aşk başlamıştı bizde,
Aşk yakacak birini bulmuştu sonunda,
Kazımıştı adını kalbime, o bendim işte.

Muhtaç yüreğime, bir vugundu aşkın,
Öyle vurdun ki öldürdün sevdiğim,
Gittin gelmedin siyaha döndü gündüzüm,
Kırmızıydı sarı oldu güllerin,
Özlemin ateş gibi düştü gönlüme,
Ya hasretin, hiç bitmiyor ki,
Ahh bu aşk yaktı sonunda beni,

Güneş tutulur kararır gündüzler,
Ay küser geceye, bir daha görünmez,
Sevdam ise yanmış mısır gibi kavruk,
Gönlüme sözüm geçmiyor ki dostum,
Yine aşık, yine sevdalı, hep şaşkın,
Herzaman yanacak mı bu garip yürek,
Gel söndür bitanem bitsin bu ayrılık.