Bitsin Artık! Şiiri - Semih Ünal

Yine sensiz bir güne başlıyorum.
Her günde böyle geçer ya,
Ben daha yeni bitti sanıyorum,
Belki de bana uzak olduğun içindir,
Her gün yüzün görüyor olsaydım dayanamazdım,
Çıldırırdım belki bu işkenceden kurtulamazdım,
Hayata küsmeler senin içindi,
Mehmet’le döğüşüm de,
Sınıfta kalışımda öyleydi,
Gülümsememde, koşar adımlarla sana ulaşma arzumda,
Her şeyim senin içindi.
Neden terkettin inan hala anlamış değilim,
Bu senin yaptığın yargısız infaz,
Gülüyorsun hala öylemi?
Seni sevmek bu kadar gülünç olmamalıydı,
Bilmem ben mi yanlış düşünüyorum,
Yoksa hayat mı palavra atıyor,
Yoksa gerçeklere kurulan pusu çok mu umutlu,
Aldanma dünyanın velvelesine bir tanem,
Herkes ölümlü bu dünyada,
Gelip geçici,
Kimse demir atamamış ki sen ölümsüz kalasın,
Gel etme yakma kendini,
Çok üzdün beni bu şu yalan dünyada ama ahiretini de yakma arada,
Pişman olursun ama iş işten geçer gülüm,
Ne olur beni düşünmesen de, kendini düşün,
Taş kalbin o kadar da gaddar olamaz,
Ne “sanane” mi?
Pekii cananım,
Allah hidayet versin ne diyeyim,
Korktuğum başıma geldi,
Güller sana açardı oysa geceleri,
Kardelenler sana gayret ederdi,
Sevgimize imrenirlerdi,
Goncalar açmadan, bizi seyre dururlardı,
Gözler bizi aradı mutlu günler de,
Gök kubbe aşkımıza ağlardı,
Ne günlerdi ama o zamanlar daha bi severdin beni,
Ayrı gözle bakardın bana,
İnsan yerine koymazdın beni,
Sen meleksin derdin her bana bir gül verişinde,
Gülümüz solmasın diye dua ederdik Rabbimize,
Zamana direnişimiz uzun sürmedi,
İşte bak yenildik kurtulamadık,
Neyse gülüm,
Nede olsa ben bi hiçim senin gözünde,
Neden yalvarayım ki artık sana,
Herkes kendi bildiği yola,
Uğur ola, uğur ola...