Güneş yine batıyor körfezde
Ufuk ala boyanmış
Bir ah çekiyorum ki
Öyle derin öyle içten ki…
Yine bir gün daha geçti
Kaldık yine baş başa
Ey yalnızlığım…
Ve birde
O vefasıza olan
Bitmek tükenmek bilmeyen
SEVDAM
Oturuyorum deniz kenarındaki
Buz gibi olmuş bankın
Islak olduğuna aldırmadan
Bakıyorum ufukta
Kaybolmakta olan güneşe
Sesleniyorum güneşe gitme
Ne olur gitme
Sen gidersen her yer karanlık
Her yer ıssız
Korkuyorum artık gecelerin
Verdiği yalnızlığın o
Korkunç dayanılmaz acısından
Artık dayanamıyor bu biçare yüreğim
Dualar ediyorum Allah’ıma
Al bana verdiğin bu canı da
Bitsin artık çektiğim bu acılar
Dinsiz ızdıraplarım
Sönsün kül olsun artık
Yüreğimdeki sönmek bilmeyen
Sevda ateşi
Duyuyorlar sanki
Akşamın son avına çıkmış
Martılarda çığlık çığlığa
Sesleniyorlar bana
Ey ademoğlu sönmez
O SEVDA ateşleri
Dinmez verdiği dayanılmaz acılar
Dünya var oldukça…
Kayıt Tarihi : 16.2.2008 23:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!