Bitmiyor Karanlıklar Şiiri - Mehmet Çoba ...

Hiç korkmuyorum ölümden, şu zindanda korktuğum kadar
Bir acının bin parçaya bölündüğü
Her an
Karanlığı bol olan bu yerde
Bitmiyor
Dehşet dolu kâbuslu
Rüyalar
Acılar
Tükenmeyen yürek yangınım
Çocukluğumda yaşadığım
O gazap dolu günlerdeki
Gibi
Yaşıyorum burada
Kanayan toprak
Yanık yüzler
Çıplak acılar
Dışlığın içinde kalan
Cansız bedenler
Yitik ölüler
Aynı
Ciğerim, yüreğim yine acı içinde
Bedenimdeki ateş, sönmeyen kızgın güneş gibi yine
Zifiri karanlık, zor günler, kötü yaşam hiç bitmiyor, hep aynı

Bitmiyor karanlıklar, zor geceler, üstelik ay yok, güneş yok
Şahdamarımdan yine kan damlıyor ellerime
Acıdan da acı
Bir acı
Var
İçimde
En kötüsü
Küf kokan
Şu zindanın duvarları
Geliyor üstüme, üstüme
Tanklı
Toplu
Mermili
Canavarımsı
Göğsüme köz bastıra, bastıra
Utanmadan bir daha arsızca
Of be of
Kurtlar sofrasında kaldı
Canım
Düşlerim
Tüm umutlarım
Alçaklar dünyasında
Yaşam ucuz, yaşam çirkin
Hayat boğum, boğum ve yanaklar ıslak, yürekler yanık
Her şey eskisi gibi sersefil, her yanı kapkara olan bu zindanda

Mehmet Çobanoğlu
22.03.2018
Silivri