Bitmişiz Şiiri - Mehmet Raşit Er

“Bitmişiz”

Kahkahası kesildi teyzelerin
Amcalar derin bir kederde
Duvarlarda yas izleri
Firari, kaçak gülümsemeler
Bi karanlıktır yağıyor üstümüze
Sokaklar suskun
Çiçekler sulanmamış
Kurumuş söğütler
Esir alınmış gibiyiz
Boynumuzda görünmez zincir
Ha desen ayağa kalkacak
Dermanı yok kimsenin

Bitmişiz...!

Ölüyor güvercinler
Soluyor bir bir güller
Yitirildi sevinçler
Sarmaş, dolaş hüzünler

Bitmişiz...!

Bir şeyler ters gidiyor
Raydan çıkmış ömürler
Çok erken küsüp gitmiş
Güzel abla abiler
Duyulmaz oldu artık
Konuşkan şen şakrak bilgeler
Bu çark yanlış dönüyor
Çomak sokmalı el-ler
Yaralıyız hepimiz
Derman biziz bilmeyiz
Öfkeye, kin ekeriz
Hep fırtına biçeriz

Bitmişiz...!

Göç etti kırlangıçlar
Bütün mevsimler hüsran
Gülen gözler kalmadı
Sönüvermiş umutlar

10 Şubat 2019 İstanbul

Mehmet Raşit Er