BİTMEZDİ DİYORDUK...
Yorgun, mutsuz, umutsuz bir dönemde, aniden girmiştin hayatıma.
Yıllar sonra, ilk defa içimin coştuğunu,
hayata zevkle ve umutla baktığımı hissettim.
Baharın gelişiyle, kış uykusundan uyanan çiçekler gibiydim.
Artık benim için, kış hiç gelmeyecek diyordum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta