Bitmez Yol Şiiri - Arda Yiğit

Önümde sanki uzun, bitmez bir yol,
Ne vardır bu yolculukta düşten bol?

Sonu elbet bir gayeye varmalı,
Bu gaye yâr, yolcuysa ben olmalı!

Aşkı ben hep virane olmak sandım,
Düşen bu yapraklar gibi usandım.

Güneş doğmaz, bülbüller ötmez o an,
Geçmişine hasret kalınca insan...

Alevden saçlarına, esse rüzgar,
İçimde suskun, bitmeyen hisler var.

Bürünür hayatım sanki her renge,
Dayanamaz sendeki bu ahenge.

Geldim karşına! Masum bir hevesle,
Kırılma gönül, titreyen o sesle...

Aşk hamurunda yoğrulan bendeniz,
Şimdi gözlerde oldum düşüncesiz...