Acı Dolu Bitmeyen Zemheri

Yerle göğün kucaklaştığı, o ince yer olan ufuk çizgisinden
Bize inat doğmayan güneş'tir
Umut kavgamızın
Başlangıcında
Teni kavruk toprağa
Ektiği
Gonca gülleri derinden kanayan
Aydınlık yarınlar doğru
Sancıyan nasırlı ellerinden
Yaşam çağlayan
Leçeği, kalbine akıttığı
Gözyaşlarıyla ıslanan
Yıllardır
Matemi hiç bitmeyen
Sermayenin güvendiği
Erkek egemenliğinde
Ezildikçe
Kendine vaad edilen
Cennet'e kanamayan
İçi merhametle dolu
On çocuklu
Bir kadının çığlında
Üşürken
Ülkemin her köşesi
Her şehri
Her köyü
Her mezrası
Hançerleşen
Zemheri'dir
Boğrüme, böğrüme inen
Ciğerimi parçalayan
Ağır, ağır içime dolan
Derinden beni vuran acı, bir yiğin derdimin adıdır kavgam

Can yakan, yürek yakan ızdırabı acıyı birbirine katan
Bulunduğum coğrafyayı kuşaktan
Hıncahınç fenalığa bulanan
Bitmeyen zemheri'dir
Her gün
Gri bulutlar altında
Ayazını
Ölüm kalım kavgasında
Habire
Mazlumlara çalan yerdeyim
Her an hüzün, kahır ünlenen
Dünyanın ayıbını
Yüklenmiş
Kirpiklerinde
Gözyaşı buz tutan
Düşleri yorgun
Bahara olana özlemi
Çığ olup
Küçük yüreğine dökülen
Yoksulluğun bitmediği bataklıkta
Öfkesi
İsyana dönüşen
Kaderi
Namertlerce çizilmiş
Yalınayak, çırçıplak gezen
Yıkık dökük cılız çocuk, bir yiğin derdin adıdır kavgam

Telaş büyük rüzgâr ais, ay karanlık, gün güneş'e hasret
Zemheri buz kesildi, dal yapraksız
Petek balsız
Kara toprak halsiz
Felek kayıtsız
Göz feri soluk olan dede
Kamburu çıkan dertli nine
Bir lokma ekmeğe hasret emekçi
Hıçkırarak ağlayan
Höllüksüz
Mamasız
Beşiksiz
Aç olan annesiz bebek
Gün güneşsiz
Gök aysız
Köylüler ocaksız
Ocak tezeksiz
İtler yalsız
İnekler yemsiz
Zemheri'de yaşam çok zor
Mazlumlara kıyan eloğlu arsız, eloğlu bela
Kendi haline ağlar olan, yüreği yanık
Adı şiirlerleşen Kürt kızı, bir yiğin derdin adıdır kavgam

Mehmet Çobanoğlu
29.11.2021
İstanbul