Bitmeyen Yol Şiiri - Hatice Kuş

Öyle karmakarışık duygular içindeyim ki
Çıktım bilinmeyen bir yola
Neden niçin ne ardığımı bilmeden
Gidiyorum şimdi bilmediğim küçük bir kente doğru
Beni bekleyen ve tanımayan biri var orada
Bu saf yüreğim götürüyor beni ona
Uzadıkça uzadı bu yol bana
Manisa Akhisar Bursa derken
Buluverdim kendimi bu küçük kentte
Şaşkın bakışlarımla bakarken etrafıma
Tanımadığım yüzünü bile görmediğim o adama
Göz göze geliverdik bir anda
Yavaş yavaş yaklaştık
Ellerimizi uzattık birbirimize
Buse kondurduk yanaklarımıza
Heyecan dolu bu yüreğim
Mutluydum belki o an
Bindirdi beni otomobiline tanıtıyordu küçük kenti bana
Yaşadığı şehri oturduğu evi
Çokta heyecanlıydı o güzel yüreğiyle
Başladı içini dökmeye
Yüreği bomboştu ama açık yürekliydi
Oda bilmiyordu benim gibi
Ne aradığını
Bir başka dünyadaydık ikimizde
Bitmeyecek sandığım bir yolun sonunda
12 saatte dost oluverdik bitmeyen sevgiyle...

10 04 2006 PAZAR
DÜZCE