Bitmeyen Yanlızlık Şiiri - Sema Büyükyıldız

Ben yalnız şair
Bakmayın öyle
Kalabalıklar arasındaki iyimserliğime,
Gülümserliğime,
Yalnızlığı kim duymuş,
Kim duyar benim kadar?
Onu gelin bana sorun
O duygu beni nasıl boğar,
O rüzgar nasıl eser içimde…
Düşünürümde
Daha ilk çocukluğumda
Issız bir tarlanın ortasında
Bir ağaç tanımıştım
Tek bir ağaç,
Gölgesi göz bebeklerimde kaldı
Yalnızlığının acısı yüreğimde…
Ben yalnız şair
Şimdi bile o
Tarlanın ortasındaki ağaç gibiyim,
Kocaman bir boşluktur beni yutan,
Kopamaz varlığım o noktadan…
Sanki
Elim, ayağım, kolum
Çoktan çıkmış
Benim olmaktan,
Zamana meydan okurum yinede…
Allah’ım
İyiliğin ruhu,
Ey gerçekler üzerine serpilen güzellik,
Ey çağın var denilen dostluğu,
Neredesiniz,
Boşluğun neresinde? ....