Bitmeyen Yalnızlık Şiiri - Şükrü Kaya

Gelmediğin bilmem kaçıncı gecenin, ertesi gecesi
Yine istasyonda kimsecikler yok
Bir ben bir de küçük kedinin tenceresi

Bekliyorum gelmeyeceğini bile bile, inatla bekliyorum
Raylar sessiz, rüzgar sessiz
İçimden bildiğim bütün duaları ediyorum

Gözüm ufukta seni göreceğim anı hayal ediyorum
İçim geçiyor birden gözlerim kaybediyor kendini
Yüzümde tatlı bir okşama ve heycanla uyanıyorum

Tenceresi boş kalınca küçük kedi gelmiş yanıma
Çaresiz bu adamdan ne istersin ki be kedi
O bile dayanamamış bu koca zavallıya

Sonra bir ışık beliriyor çok uzaklardan
Sanki raylar konuşmaya başlıyor bağırarak
İşte diyorum gliyor! yaş süzülüyor yanaklarımdan

Kursağımda kalıyor sevincim yıkılıyorum
O ışık gecenin esaretine son veren güneşmiş
Çaresiz arkamı dönüp yalnızlığıma tekrar gömülüyorum

Ş.K.R