Bitmeyen Umut Şiiri - Mehmet Girişit

BİTMEYEN UMUT

kara bulutları getirmiş esen yeller
kararmış içim....
uzaklarda bir yerlerde gözler kan ağlar
içim içime sığmaz
depremler olur
fırtınalar kopar gönül limanımda
güneşi beklerim her sabahın şafağında
bir umutla

beyaz bir güvercin konar ansızın
penceremin kenarına
bir gül bırakır
tam yatağımın baş ucuna
güneşi karşılarım
uyanırım her sabah
bir umutla

tek kişilik bir hayat benimkisi
bir bardak çay, tek şeker
ve bir kaşık
karıştıkça kaynar içimde
volkanlar patlar
bir umutla
demlenir bedenim
her gecenin suskun duvarlarında

biçare bir Aşığım ben
yorgun düştüm sevdana
bağışla beni
geç girdin rüyama
hayalinle avundum
düşlerinde gezdim
gündüz gece
bir umutla
beklerim seni yarınlarda

bir ben varım
birde beni yaşatan umutlarım
anlamasa da dünya alem
ben hep yaşadım
kimliksiz kalsa da bedenim
elbet isimsiz mezar taşı olur yerim
bir umutla
yarınlar yaşatır beni
sensiz yaşansa da günlerim

sarhoş bedenim
yenik düşmüş boşalan şişelere
divane bir aşığınım dönerim eksenimde
hangi yöne dönsem
pusulam seni gösterir karanlık gecelerde
fırtınalı bir denizde sığınmışım
sevda limanına
bir umutla
bekledim … beklerim de
Aç yürek kapını…aç bana
rotasını kaybetmiş bu sevda mahkumuna

Mehmet GİRİŞİT
Gölbaşı / 02.09.2013