Bitmeyen Şiir 2 Şiiri - Harun Koçalioğlu

İncitiyor, hırpalıyor… Yıpratıyor bedenimi,
Gözlem yaptıkça… İrkiliyorum ara sıra,
Bazı zaman tam 12’den vuruyorum.
İşte diyorum kendime,
Tam tahmin ettiğim gibi,
Net, açık, yoruma gerek yok.
İşte bu. Tamam. Şimdi oldu.
Fakat yanıldığımı anlıyorum çok geçmeden,
Bu şiir hiç bitmeyecekti.
Yollar yürü yürü bitmez ya, ömür tükenirmiş,
Bu duygu selini frenlemek, dur demek…
Hele ki, çözmek, hiç kolay değildi.
Halen düşünüyorum.
Puzzle mı desem, Bulmaca mı?
Türkçe adı ile Yapboz diyelim Puzzle’a…
Daha anlaşılır olsun.
Parçaları birleştirmek, çözmek zaman gerektirir.
Bir boşluk kaldı mı birleştiremediğin, düşünürsün…
Uyuyamazsın aklından çıkmaz bütün gün…
Sonra aklına gelirde, doldurursun…
Artık bir boşluk daha dolmuştur… Rahatlarsın o an.
Fakat geçici rahatlık aldatmasın insanı…
Bu sadece kısa bir süre içindir…
Dolacak bulmacalar, birleştirilecek yapboz parçaları var daha.
Ne olacak? Sonu nasıl bitecek diye meraklanır insan.
İnsanoğlu fıtratı gereği çok meraklıdır zaten…
Bu yüzden çağ atlatmıştır, dünyaya.
Yeryüzünde hükümranlığını ilan etmiştir.
Merak iyi bir şeydir. Araştırma yapmaya zorlar insanı…
İnsan araştırdıkça yeni bir şeyler öğrenir…
Öğrendikçe ufku genişler… Kabına sığamaz olur…(DEVAMI VAR)

18.04.2015