Bitmeyen Şiir 1/2 Şiiri - Önder Yücel

Ben öldükten sonra sonsuzlukta yolculuk yapacağım,
Bu şiirde tüm dünyada elden ele,ağızdan ağza dolaşacak
Beyinlere kazınacak.
Eğer aşk diye bir şey varsa,
Bu bizle kanıtlanacak.
Bu şiir destan olacak.
Başım ağrıyor nedeni sensin
İlacı da sen
Zehirim ve panzehirim
Hep sensin
Seni düşünmekten beynim çalışmaz oldu.
Doğru dürüst düşünemiyorum,
Konuşamıyorum,konuştuğumu anlayamıyorum,
Birisini dinliyorum.
Bir bakmışım senin engin denizine dalıp gitmişim.
Karşımdaki uyarıyor;
“Beni dinlemiyor musun? ”
Cevap veriyorum ona;
“Çabalıyorum.”
Artık normal yaşantım senden sonra,
Alt üst oldu.
Buna aşk diyebilir bazıları,
Bense buna,aşka ulaşmak için sadece bir basamak diyorum.
Hiç yaşamadım ama aşk için naçizane düşüncelerim var.
İnsan aşık oldu mu?
Başka birisi olmaz,tuhaf davranmaz.
Dediğim gibi bunlar atlatıldıktan sonra aşk ortaya çıkar.
Aşık insan artık çok fazla aşkını çok fazla özlemez.
Çünkü o aşkını hep içinde taşır.
O yüzden eksikliğini hissetmez.
Aşk derin konudur.
Herkes der;
“Benim fikrim doğrudur.
Hepsi de haklıdır kendince.
Çünkü aşk herkese başka görünür.
Aynı ayın dört hali gibi.
Aşk başka başka kişilere.
Başka başka yüzünü gösterir.
Buna insanların yorumlarından da kattıkları eklenince
Aşk çoğalır,çoğalır ve her dilde,her yürekte
Başka başka dökülür ve görülür.