Bitmeyen Sevdam Şiiri - Nilay Öcal

Nasıl bir sevdadır bu
Bu nasıl bir sızı ki dinmek bilmiyor
Her saniye, yıllar
Her geçen gün, bir ben daha bitiyor
Meğer ne çok sevmişim...

Nasıl bir hüsrandır ki
İnandıklarım, koca dağlar gibi üstüme üstüme geliyor
Artık nefes bile alamıyorum
Ağzımın tadı yok
Kadehler sarhoş etmiyor
Şarkılar, şiirler anlatmaya yetmiyor
Geceler sabaha çıkmaz oldu
Yıldızlar sönmüş
Her mevsim griye çalıyor

Kaç gece saydım, kaç gün
Ay bile bu bitmez karanlığı örtemiyor
Bilseler kaç ömür tükettim
Ah... bir görseler
Bu kör bu sağır ben miyim
Ben böyle sevmeyi bilir miydim
Kaç defa bittim
Sevda bitmek bilmiyor

Bekledim usanmadan, utanmadan
Bir gün daha bitti
Bir gün daha...
O kadar çok ki yalnızlık
Hesabım yetmiyor
İçerim yandı sabahları beklerken
Artık saymaya gözümün yaşı yetmiyor

Arttıkça arttı bu benden deli sızı
Hiçbir sızıya benzemiyor
Ben bilirdim sevdayı
Böyle duman duman yanmayı
Vakti gelince küllere bulanıp sönmeyi
Bu nasıl yanmaktır bilmem
Rüzgarlara karışıp büyüdükçe büyüyor

Yaşadım yaşamaksa
Ne sesler duydum, seninkine benzemiyor
Saymadım kaç gece soludum yalnızlığı
Karlar yağdı üstüme
Ayazda kaldı sanki yüreğim
Hiç kimse senin gibi ısıtmıyor

Artık gelmesin hiçbir Pazar sabahı
Gözümü sevdaya açmak yok nasılsa
Yastığımda saçının telleri
Yanağımda ılık nefesin yok nasılsa
Kahvaltıda bir bardak çay
Tadı yok, dumanı yok, demi yok
Karşımda sen oturmayınca boğazımdan geçmiyor
Artık sevdiğin yemekleri yapmaya elim varmıyor

Sensiz yaşamayı öğrenmeliydim
Yollara düştüm
Tanımadığım insanlara bile sordum
'Söyleyin' dedim, onsuz nasıl yaşanır
Nasıl nefes alınır
Nasıldı koşmak ovalarda
Nasıldı gülmek kahkahalarla
Öğretin dedim
Sensiz nasıl yaşanır, kimse bilmiyor

Alışmaya çalıştım
Sensiz yaşamaya çalıştım
Çok denedim ama olmuyor
Olmuyor
Olmuyor
Hayatın bir kolu tutmaz olmuş
Bir ayağı basmıyor
Yüzler ifadesiz
Gerçek diye birşey yok
Her sevda yalan geliyor

Bu yoldan yenik dönmek yoktu
İntikam alacaktım ya hani!
İnadına başka yeşillere dalacak,
İnadına başka sıcaklarda ısınacaktım
Bir kız çocuğu doğacak
Sana hiç benzemeyecekti
Gözleri yeşil olmayacak
Senin gibi bakmayacak
Senin gibi buram buram bahar kokmayacaktı
Başka birine baba diyecek,
Seni hiç tanımayacaktı
Sen olmayacaktın onun öbür yarısı
Düşünmeye bile cesaretim yetmiyor

Bu yangında yanmak yoktu
Bu yolda yorgun düşmek
Yenik çaresiz dönmek yoktu
Gidebildiğim kadar uzağa gidecektim
Gittiğim bir adımdan öte değilmiş
Gidecek yerim yokmuş meğer
Acılar tüketiyormuş meğer
Gözlerimin altındaki her çizgi bin yıl
Sana son bakışım, hayatımın son anıymış meğer
Bitmezmiş bu sevda
Biten benmişim meğer
Sensiz gidilmezmiş
Giden zaten gitmiş, ben kalmışım meğer
Sis çökmüş gözlerimin önüne
Senden ötesi görünmüyor

Basamaz oldu ayaklarım
Artık beni taşımıyor
Omuzlarımda ömrümden ağır bu yük
Tüm acılardan, tüm kayıplardan
Döktüğüm tüm yaşlardan daha ağır
Yaslandığım her duvar bin parça oluyor
Yorgun düştü zavallı bedenim
Böyle de sevilmez ki!
Canından can çıkar gibi
Her gün bir daha, bir daha ölür gibi
Böyle sönmeden yanılmaz ki
Ah...bir duysa sesimi

Uçurumlardan düşüyorum her gün
Dipsiz uçurumlardan
Düşüyorum, düşüyorum bitmiyor
Bitse de bölünsem binlerce parçaya
Bölünsem de bitse bu işkence
Ama yok, bitmiyor
Sonu yok, dibi yok uçurumların

Ey, benim gibi gözleri kan çanağı
Benim gibi yüreği yaralı sevdam
Neden gitmezsin başımdan
Neden dolaşmazsın başka yağmurlarda
Sen benden büyük müsün ki
Bu ceza her gün biraz daha ağırlaşıyor
Yaşamak yok, ölmek yok
Bir daha sevmek yok
Sevilmek hiç yok
Sensiz hiç bir şeyin anlamı yok
Söyle! bir adım öteye gitmeyen sevdam
Söyle! beni bitirip, bitmeyen sevdam
Söyle!
Kaç ömür sürecek seni unutmak?

(Pulsuz Mektup/Etki Yayınevi/2007)