Bitmeyen Sevda Şiiri - Turgut Uzdu

Bir yaprak savrulur ya bilinmez yollara
Karanlıkların kör kuyularına düşer yürek
Dikenli teller sarıp sarmalar
İğneli fıçılarda kıvranır düşünceler
Kan damlar gözlere
Gözlerden kan damlar…
Yoksa, gelmemişse, hele bırakıp gitmişse
Of of…
Tutuşur alevler kendi alevinden
Gözler kapanmaz
Yanan yürek bir daha yanmaz, yanamaz…
Günler sayılır şafaklar bitsin diyerek
Uzakta bir ışık hasret ışıldar
Depremler, fırtınalar sakinleşir
Yüreğin bir yerinde
Bir yalnız filiz kımıldar.
Hani, göktaşları düşerken ışıldar ya
Gözlere son bir pırıltı düşer
Avuçlar vuslatı terlemeye başlar
Ayaklar bedeni taşırken her adımda
Zamanı sayar üçer beşer.
Ve hayaller süsler duvarları
Adı son bahar olan bir sevdanın gülümseyişi bakar bütün yönlerden
Haritalar silinir
Yaşanan gerçek rüyada
Hep sondan başa gelinir
Hep sondan başa gelinir…
Sümbüller boynunu bükmekten vazgeçer
Işıl ışıldır vuslatta dudaklar
Saçlar koklanmak için dalgalanır
Eller tutuştuğu an
Takvimler şaşırır, öylece kalır
Bitmiş bir sevda
Belki, belki bir daha yaşanır.