Bitmeyen Senfoni Şiiri - Sebahattin Kömürlü

dalmak mı bir daha
dipsiz kuyulara

kal deli gönlüm
bir başına

artık
bahar gelmez bu sokaklara

unutulmuşluğunu
unut

duygu
duygu
denizlerinin kuruduğunu
duydu

kızgın çölde kum
dut dalında dut
sığırçıklar dolusu karanlık
yahut
bir demet umut

ressamların tuvallerinde
işkence
şiirde lisan
şaşıyor insan
yaşama anlam kazandıran
tadımlık anlardır çoğu zaman
şunun şurasında ne kaldı
bitmesine zamanın

hani
nerde seni anlayan
anla

uçuştu serçe
uzaklarda
adım adım
eziyor
medeniyet
insanı
insanlığı