Bitmeyen Şavaş Şiiri - Cihat Şahin

Bir savaş var başımda, elli yıldır bitmeyen,
Ölene dek sürecek, bu en büyük cihadım!
Gafil nefis rakibim, hiç içimden gitmeyen,
Bitmeyecek harp belli, dolanadek miadım!

Daim gafil avlıyor, hislerimle aldatıp,
Alır dersi iblisten, içine hile katıp.
Peşin ücret rüşveti, bir bakmaya tav olur,
Yeni bir nefs alsam’ mı, acaba bunu satıp?

Keşke mümkün olsaydı, şu nefsimi tard etmek!
Ama kader onunla, kabre kadar harp etmek!
Bana düşen demek ki, hız vermektir cihada,
Onu ıslah ederek, mümkün arzdan yar gitmek!

Yorgun düştü bedenim, dövüşürken onunla,
İşi daim kalleşlik, yoktur işi kanunla.
Ne hak dinler ne hukuk, irademe el koyar,
İlgilenir daima, tuşa uygun yanımla!

Hep ayağı kollar o,başa bakmaz dost gibi,
Öyle masum görünür, zannedersin bir sabi!
Fırsatını bulunca, tepe takla getirir,
Rezil eder rabbime, ona olursam tabi!

Adı onun; “EMMARE”,her emiri nahoştur!
Deve kuşu gibidir, gaflet ile sarhoştur.
Ne kuş olur ne deve, beyne beyne yaşantı,
Yoktur hayra meyili, her fiili bihoş’tur!

Taslit etmiş yusufa, koca nebi şekvacı!
Feryat etmiş nefsinden, kur’an’da acı acı.
Kimse onu sevmiyor, ne arifin ne veli,
Takva ile ihlâsta, yalnız onun ilacı.

Dua edin ey dostlar, bu fakire kesretle,
Yardım etsin halikım, sonsuz gufran nusretle!
Dizginini toplayıp, götüreyim “RAZİYE…”
İstiyorum bin canla, sırf rızayı hasretle!