Bitmeyen Sancılar.. Şiiri - Jonathan Miss

gözyaşlarım yağmıyor mu hiç gecelerine?
karanlıkta adını fısıldarken duymuyor musun beni?
her şeyden herkesten bıkmışlıgımı,
beni heveslendirenin bir sen olduğunu görmüyor musun?
küfürlerimin sövmelerimin nedeni hiç mi anlaşılmıyor oradan bakınca?

bu tufandan bir ben mi sağ kurtulamadım?
neden görmüyorsun beni?
öldüm de benim mi haberim yok?
neden kimseler görmüyor,duymuyor beni?
neden tekrar tekrar yaşıyorum ölümümü?
neden bir türlü boğulamıyorum öyleyse?
cehennem böyle bir şey mi?

çırpındıkça battığım bir rüyaya uyanıyorum her seferinde.
sonrasında kendimi başka rüyalara uyandırdığım
bir karabasana dönüşüyor gecelerim.

şiirler yazıp
üzerimden gemiler geçirmek
çok mu rahatlatıyor seni?
her seferinde boğulmaya mahkum etmek,
tekrar tekrar ölümümü izlemek
bu kadar mı mutluluk veriyor sana?

başkasının ülkesi olman,
tufanların yerle bir ettiği vatansızlığıma çare olur mu hiç?
varmak istediğin yere;
umutlarımı ezip geçmeden gidilmez mi yani?
başka bir yolu bulunmaz mı?

kutsal saydıkların;
bırakınca beni bu tufanda bir başıma
küfre dönüşmez mi?
saçların sayıklamaz mı hiç ellerimi?

ağzın kanlı bir isyana karışıp,
boğazlamaz mı kendi canından olan dilini?

gamzen durur mu o güzel sakallarının arasında?
kaçıp kaçıp hayallerimi süslemeye gelmez mi gülüşün?
ülkesi olmadan nasıl yaşar bir kadın?
her gece uykumda ölmeyi dilemektir artık aşkın.
gidip dönememektir.
çok isteyip de
hiç bir zaman uykuya dalamamaktır sıcak koynunda.
yalnızlıktır.
boğaz düğümleyendir.
şarkılara sarılıp yanına gelmeyi düşlemektir her gece.

oğlunu şavaşa kurban vermiş bir annenin
uykusundaki istemsiz hıçkırıklarıdır.
Xece'nin çaresizliğidir.
senin aşkın;
tabutların hiç eksik olmadığı yas evidir artık.

on ağustos
saat:pek gece