Bitmeyen özlem Şiiri - Melih Üstünel

Sensizliği yaşıyorum senden çok uzaklarda
Elimde sazım masamda rakım karşımda resmin
Dayanılmaz anlatılmaz birşey sadece yaşa
Mızrapta sevgin duvarda resmin rakıda ismin

Bu gece yüreğim buruk içimde paramparça
Aklımdan biran çıkmıyorsunki ne yapayım ben
Sabah olunca biraz unuturmuyum acaba
Geceleri düşman gündüzleri dost edindim ben

Her anım böyle özlemini katlayıp geçiyor
Bu acıya derde hasrete sanki idmanlıyım
Bu özlem beni düşman gecelere sürüklüyor
Hava karardı bilki bu gecede sabahçıyım

Şişelerle saz sanki seni getiriyor bana
Yoksa o kara gecelerin sabahı olurmu
İkiside can dostum acı verselerde bana
Her günüm böyle bu özlemin sonu bulunurmu