Bitmeyen Nöbet Şiiri - Tangül Çehreli

Nadide hayatın yürek mührüsün,
Tırnaklarınla kazıdığın kanaldan gir içeri
Emeğin sabrında karakterinin eşsiz alâmetifarikası
Gül, ağla, çağır bağır nimet nefesinde gizli
Aşk artı damarlarından akmakta var farkına
Nefsin törpülenmesinde ilahi donanım
Ötesinde sakladıkların ötesinde sakladıklarımla bir, bir kesişmekte
Hürriyet, azmin yolunda inançla esen sıcak bir rüzgâr
Sen bilensin yol arkadaşım sen bilensin uç kıvrımları
Demir kapıların kilitleri esrarengiz değil bizler için!
Bekçisiz nöbetlerde kanlı asker mintanıyla gururlandı her zerremiz
Kök özün olamaz kıstası!
Arayış buluğ çağı sancısı, direniş keskin dönemeç cesaret isteyen
Bulunmaz hidayet gururun esaretinde gömülü
Uzak tuttuk asılları gölgemizden bile sakındık adımlarımızı
Takibi şüphe uyandırır diyerek, en büyük şüphenin soğuk kapısını tıkladık
Sulh’u, nifak’a teslim ettik kin kokan yanımızla
Barışamadık kendimizle bu yoğun arsız ve dipsiz karmaşada.
Hasret yanardağlar gibi volkanik patlamalarda
Hızla yayılıyor lav kimyamızda, ürküten yakıcılığıyla
Bir, bir ip ince köprünün üstünde yürüyen kurban sıfatına bürüdük kendimizi
Bildik kendimizi cihanın kralı, kraliçesi böbürlenen densiz yanımızla
Aşiret reisi, köy ağası, kodaman diye bölüştük bölüştürdük birbirimizi
Bir vücutluk toprağı parselledik oysa!
Uyan! Yere göğe, geceye gündüze, şahitlik eden o gözlerinle
Aç dikiş tutmayan daraltılarını,
İhtişam ödülü olsun arlı yanının
Kendi ufkunun genişliğinde saklı özlediğin geleceğin!
Dik tut, başını eğme yaratandan başkasına
Himaye eden koruyan sakınandır seni, yarattıklarından ve kendinden
Kim bilebilir seni kim anlayabilir söyle!
Kılık kıyafetiyle insan icadıyla adam sanırlar cahili
Dönerler etrafında ciğeri kapma telaşındaki sinsilikleriyle,
Kapılma, aldanma kendinden başkasına
Tüm kapılar kapanır anlamazsın derin bir hayal kırıklığıyla
Kapanmayan kapıyı çalmaktan korkma, ebediyen açıktır o sana
Lütuf’una er nefsin berraklığıyla;
Aldanma, darılma, kırılma çaresizliğe sığınıp kendini harcama
Yalana sarılmayan niyeti bozulmayan aşk’ı sonlanmayan dost!
Özünü, özümle sarmala
Arla, gururla, inançla tohumlanmış sevgimizi, emanet edene layıkıyla teslim edelim
Ebediyete uzanan bu yolda