En çok bozulduğum şey,
Dağdan tepeden,
İlgili ilgisiz anlatılan,
Bir varmışlı bir yokmuşlu masallar.
Sanki dünyayı bağışlıyorlar insana,
Bir abartı bir abartı...
Sanki hak etmediğimi,
Kendi haklarından verecekler bana.
Bir kasıntı bir kasıntı...
Sanki en günahkar benim,
Pırlanta kendileri sanki.
Sanırsın almışlar tapusunu cennetin,
Bir köşede bana bağışlıyorlar hayırlarına.
Bir kahramanlık bir kahramanlık...
Tam söyleyecekken bir kelime,
Hemen sazı alıp eline,
Sadece onlar her şeyi bilirmiş gibi,
Bir ukalalık bir ukalalık...
Sanki körüm,sağırım,aptalım.
Onlarda cin cin kafalar!
Bir küçümseyiş bir küçümseyiş...
Ey insanoğlu! ..
Dürüstlük en büyük ibadettir,
Vicdan en büyük adalet.
Boş laflar sarmış sarmalamış dünyanızı
Hala bir lafazanlık, hala bir lafazanlık...
En çok bozulduğum şey,
Ordan burdan,
Yerli yersiz anlatılan,
Bir varmışlı bir yokmuşlu masallar.
2012-Antalya
Mustafa ÇetinkayaKayıt Tarihi : 14.5.2015 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu masallar bambaşka masallar anlatıcısının bile inanmadığı ama anlatmaktan da geri durmadığı masallar.
Emeğinize sağlık. Teşekkürler bu şiire...
TÜM YORUMLAR (1)