Bitmeyen Kavgam - 000.002

000.001
Aldanmışlığına taraftar toplayan yalancı dağlarla başlamalı!
Dağlar parçalanmalı, kayalar, taşlar ufalanmalı; çare budur!
________________________{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.002
Nasibin bir geliş ayarı vardı ve bu ayarı ilahi adalet yapıyor;
“Verirken titreyen elden istemem!.” diyen, Allah’ı gücendirir!

Ebediyet adına: yüzleşmeyi göze alacak, cesaret gerekiyor;
Ben helal etsem Orhan GENCEBAY’a, Allah helal etmez ki!

Orhan GENCEBAY’ın payına düşen ilham: cehennemlik idi;
Allah’tan ölçüsüz ilham isteyen Orhan GENCEBAY’a yazık!

Ey Türk cennete ulaştıracak ilhamları dile Yaradan’ımızdan!
Olma Orhan GENCEBAY gibi ilham açgözlülüğünde, sakın!

Gönüllerin mimarlığından sonra gönülleri muhafaza eyleyin;
Türk önde giden yapısıyla tüm kıymetli değerleri koruyordu!

Yalnızlığın gücüne: sabrına, kanaatine kim güç yetirebile ki;
Ey yalnızlığın olgunluğu Türk, sen tek bilekle zaferler yaşat!

Ey Türk düşmüşse sayfana zaferin umudu sana engel kim?
Ey Türk: kitap sayfalarının görünürlüğüne; bir mum yakabil!

Orhan GENCEBAY adına da üzgünüz: edindiği yoldaşlıklar;
İki cihanı da elinde tutan, olgunluk yüklü yoldaşlıklar değildi!

Dudaktan kalbe değil, kalemden gönüllere birçok söz var ki:
O söz; tüm insanlığın gönlünü titreştirip ebediyete uyandırır!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }
000.003
Ne tüketirim ne de tükettiririm umutlarımı; ebediyet Türk’ün!
Neyin eksik ey kardeşim: iki dize de sen iliştir; ebediyet için!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.004
Ferhat TUNÇ: ebediyet yolundakilerin tekerine taş koyuyor;
Bu sebeple, Türk bireylerini, Ferhat TUNÇ için uyarabilmeli!

Ebediyet yolu üzerinde bir taş değeri taşıyan Ferhat TUNÇ;
Yoldan kaldırılmalı ve bu sevabı işleyen, değerli ödül alıyor!

Biz kendimizce bu konuyu metnimize dâhil ediverdiğimizde;
Ferhat TUNÇ’un ebedi yol üzeri engelleri kalkmıştır diyoruz!

Ferhat TUNÇ: aldanmışlığına taraftar toplayan, aciz bir kişi;
Türk bireyinin, Ferhat TUNÇ engeline takılmasını istemeyiz!

Ferhat TUNÇ karıncayı bile incitmeyen birinin özlemindedir;
Özlemi giderilse idi Ferhat TUNÇ avukatlığa başlayacak idi!

Benim amacım avukatlık meseleleri yaratmadan yaşamaktı;
Avukatlık mesele olur ise; Türkler kendilerini savunabilmeli!

Osmanlı, Ruslarla savaşırken; Türk’ü sırtından vuranlardan,
Yalnız Türk mü, olgunluk yücelerini, tümden yıpratanlardan!

Peygamber Efendimizi sınadılar ve kul eylediler kendilerine;
Her ulu değere “Ulular giremez, yerimiz dar!” deyivermişler!

Dersim’li olmanın, bir ayrıcalığı olduğunu her fırsatta söyler;
Sanki düşünce becerisi, bir tek Dersim’lide mevcutmuş gibi!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }
000.005
Sadece kendi psikolojisinin ikliminde yaşayan tüm benlikler:
Çocukların kitaplardan edineceği psikolojik iklime; aldırmaz!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.006
Evlatlarımızın kitaplarla olan ilişkisini düşünebilirsek eğer ki;
Evlatlarımızın ilk kez eline aldığı kitap; taze bilgi kaynağıdır!

Yetişkin bir kişi, kendi edinecek olduğu tecrübelerine bakıp;
Yıllar önce okuduğu kitabı eskimiş olarak görür, bu yanlıştı!

Evlatlarımızı öğütlerken: “Kitaplar tazeliğini koruyandır!” de;
Ve bu şekil, evlatlarımız geçmişteki tüm kitaplarla ilgilensin!

Aziz NESİN “Yıllar önce yazılan kitapla mı yaşamalı?” dedi;
Geçmişten gelen bir kuralın hayatımıza girebileceğini de bil!

Eski bir tapınak yazıtının bir cümlesini paylaşmak istiyorum;
“Gürültünün, patırtının içinde sessizce dolaş!” diyor, o hitap!

Geçmişteki öğrendiklerimiz bugün artan önemiyle akıldadır;
Bilginin ve tecrübenin eskimişi yoktur ve olmamalı inşallah!

Aziz NESİN: son kararı üzerine, kendini motive eden biridir;
Artık geçmişi unutmalıyım, dersin; ama geçmiş önüne gelir!

Tapınak yazıtı okuduk, diye de, kimse kimseyi suçlamadan:
İki cihanımızın; umudunu, huzurunu, heyecanını kazanmalı!

Aziz NESİN: kendinin ne olduğuna karar bile verememiş idi;
Ve bunun için “NESİN?” soru sözcüğü ile soyadı istemiş idi!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }
000.007
Biz: yolumuzu uzatırız, hayatta yaşanabilecek zorluklar için;
Tüm kitap okurlarının iyiliği için kitap okurlarının iklimiyleyiz!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.008
Kadına şiddete karşıyımdır!.. Selda BAĞCAN’a sözüm yok!
İlmi öğrenerek, ilmi öğretme çabası asıl erkeklerin görevidir!

Selda BAĞCAN Â. Mahsuni Şerif’le aldanmayı yaşadı belki;
Bu günah Âşık Mahsuni Şerif’indir ve Âşık’lık; insaniyetlikte!

Dersim’liliğiyle övünmüş Yıldız TİLBE’ye de sözümüz yoktu!
Dersm’liliğiyle övünmüş Ebru YAŞAR’a da sözümüz yok idi!

Kürtlüğüyle övünmüş olan Hülya AVŞAR’a sözümüz yoktur!
Aldanmışlığıyla; kadınlığın zaferine taş koyanlara karşıydık!

Eğer ki sadece kendi psikolojimizin iklimini düşünseydik biz;
Türk bireyleri ile Mehmetçik’lerinin derdi adına bir olmazdık!

Kendi ikliminde yaşayan Ferhat TUNÇ’tur ve yanlış yapıyor;
Biz, çocuk kitaplarını, çocuk okurların ortak derdine okuruz!

“Yıldızım” şarkısıyla, Yıldız TİLBE’nin kanına giren F. Tunç;
Yıldız TİLBE’yi aldatmışlığının aşağılayıcı azabıyla yüzleşir!

Ahmet Kaya’lar, Emekçi’ler, Yavuz Top’lar ve Arif Sağ’ların;
Topyekûn, aşağılayıcı azaba sevk edilişi; aldattıkları içindir!

Duanın kabul vakti vardı; acizlik sergileyeninse yarını yoktu!
Bir yalnızlık ki: olgunlaşıyor/olgunlaştırıyor; budur manamız!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }
000.009
Annelerimizin, ölümlük-dirimlik, dediği 3 kuruşta gözü vardı;
“Bugün buldum, bugün yerim!” demiş idi alevi Ahmet Aslan!

Yarına Allah Kerimdi, ama yarına bugünden bir emeğin ola:
Zaten dosttan yermişsiniz kurşunu; A. Aslan’a kefen kimdi?
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.010
Gazeteciden ‘Moğolların Efendisi’ adlı kitabı almış idim ben;
Gazeteci, bir alevi kitabı önerdi! Kitabını özgürlüğün ile seç!

Kitapçıdan biri kitap almıştı, kitap hükümdar lisanıyla yazılı:
Alevi kitapçı; ‘Hükümdar lisanı kitaplar okunur mu?...’ dedi!

İşte Alevi mücadelesi; imkânları olsa kitap imhasında onlar!
Bizse aynı hatalar yaşanmasın, diye, kitapları muhafazada!
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }

000.011
Yol apaçık görünür olduğunda; üzerine gölge düşürtmesen;
Çünkü Türk’ün gücü, muhafaza için, önde gitmede emindir!

Yol arkadaşı aradığın vakit: eş seçeceğin kıymetlin biriciktir;
Yol arkadaşınla birlikte seç ebedi mesleği, çalışan dinçlikte!

Kimi zaman terini toprağa düşür; toprak kokusu ile anıl sen!
Kimi zaman terini sayfalara düşür; nefesini işitelim nasılsın?
{ Mustafa Kemal ATATÜRK }