Bitmeyen Gün Şiiri - Mehmet Hanifi Öcal

Bitmeyen gün
Bir temmuz günü başladı
Hesapsız, yargısız, acemice
Rüzgarsız sıcak bir gece
Ne bildik bir yer vardı
Ne bir tanıdık
Ne aşina bir sima
Ne duvar dibinde,
Karavana
Sılada yar haber bekler
Hayalleri koynunda
Ürkek ve telaşlı
Mavi saatler
Mor saatleri çağırınca
Yine hüzün oldu
Yar hasretin
Gönlüme doldu
Duman, duman saçların
Başımda savrulunca
Ben hep senin için
Vardım
Esmer tenlim
Duman gözlüm
Kibritim ıslaktır,
Çakmağım gazsız
Çekemedim içime
Hasretini yar
Hasretimde
Gözlerin var
Sensiz Dar odam
Karanlık kaldı.
Dört yanım duvar;
Ne kapı, ne baca,
Ne pencere var...
Ne mektup gönderir
Sevdiğim
Ne mektup gönderirim
Sevdiğim
Ne gözlerin
Ne de bir tanıdık,
Kapımı çaldı.
Bırakmaz yakamı,
Hayalin yar
İçimde hasretin var
Hasretin
Üstüme gölgelik,
Altıma yatak.
Hiç ümit etmezken
Dudaklarıma dudakların
Gözlerime gözlerin doldu……….
M.Hanifi ÖCAL