Zarfın içinde kül olmuş bir merhaba
Yalnızlık sağanak bir yağmur penceremde
Çocuk sesleri duymuyorum, şehir uyuyor
Yine dört mevsim ertelendi mutluluğum.
Sinsi ayak sesleri var merdivenlerde
Çıplak/ beyaz bir heykele dönüşüyor gece
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim