Bitmeyen Gece Şiiri - Osman Selvi

Yalnızlık doğuyor batan güneşin ardından
ve bu, adı her defasında koyulamayan, bir hisse gebe
geceyle başlıyor seni düşünmelerim
geceyle bitmiyor
gece bitmiyor

ağaçların yaprak döktüğü bir mevsimde
içimizi döksek, ağlasak yeşerir mi umutlarımız?
dikili ağacımız olsa kurduğumuz hayaller
gülüşünle hayat bulsalar
gülüşünle doğsa güneş
gülüşünle bitse gece

yıldızlar sırdaşım oldu seni soruyorlar
o bana sizden daha uzak size benden daha yakın
diyerek geçiştiriyorum
bazıları seni aramak için kayıyorlar
dilek tutuyorum ama
onları da kaybediyorum

geceyle başlıyor seni düşünmelerim
ama geceyle bitmiyor
gece bitmiyor