Bitmeyen bir ezgidir yaşam,
Acıyı, sevinci anlatır, tınısıyla,
Özlem ve coşkuyu ritmiyle
Umuda yolculuğu,
Sevgiye özlemi,
Doğayı...
Orkestra şefidir insan,
Her enstrüman farklı bir varlıktır,
Duygudur,
Kavramdır, dillenen...
Nefesliler, kuştur, uçma hissi uyandıran,
Hüzün ve aşk, kemanla dolar ruha,
Dalganın sesi harple yükselir,
Coşku ve keder piyano tuşlarında kayar...
Enstrümanlar bazen tektir,
Bazen toplu halde.
Orkestra şefi değişir,
Ama ezgi bitmez,
Sonsuzdur...
Kayıt Tarihi : 1.5.2003 19:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Filiz Angay](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/05/01/bitmeyen-ezgi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!