Çok yalnızım mutsuzum,
göründüğüm gibi değilim, aslında
karanlıkta kaybolmuşum.
Bir ışık arıyorum, bir ışık
bir umut arıyorum uzun zamandır!
Aradıkça batıyorum karanlık kuyulara
kimse duymuyor çığlıklarımı,
duyan aldırış etmiyor,çekip kurtarmak istemiyor,
bağırmak istiyorsun ama dinlememek için mücadele veriyorlar!
Yoruluyorsun,yıpranıyorsun
bir vakit sonra gitmek istiyor,insan kaçıp kurtulmak istiyor.
Bense insanların bu ilgisizliği karşısında ilgiye susamış
ümidimi yitirmişim..
"biliyorum bir gün dayanamayacak küçük kalbim ve arkamı dönüp inandığım güvendiğim herşeye veda edicem.."
Kayıt Tarihi : 15.8.2019 00:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanların gereksiz bağırışmaları ve sonuçları
![Oğuzcan Çiftçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/15/bitmeyen-cigliklar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!