Bitmeyen Bir Rüya Şiiri - Ebru Yeşilova

I
Çeşni katmer günlerin her biri ayrı nağme
Bir uyku ki bitmeyen bir rüya durmuş içine
Yüzerek tonlarca su taşırım bedenimde
Yüzlerce bedenim onlarca ruhum zihnimde
Ne zaman uyurum ne vakit uyanığım bilmem
Bir rüya ki bitmeyen bir uyku girmiş düşüne

Her gecenin sabaha durduğu şafak
Gün çoktan başlamışken başka yerlerde
Sonra son bulacak bir tarihin ilk ikindi sesinde
Pasaklı bir kontes güzellik uykusunda
Dalarken pireleri çatlatmış rüyasında
Ben kan nehrini döndüren anafora üfleyen
Devran edip âlemi, gemileri gönderen
Yani herkes gibi, herkesin yaşadığı saatte
Yaşam pervanesini saat yönünde çeviren,
Yalnız uyuyan kontese değil size, hepinize inat
Öyle bir yaşam yaşarım ki bin hayata bedeldir

Sonra, akşam saati gelir
Hepinizin de az çok uykusu gelir ama ne mümkün
Sizin yükünüzü limana götüren sırtınızda ter,
Kontes uyanıp akşam ilk kahvesini alırken
Bin yaşam yüklenmiş terli sırtımla ben
Sizden önce uyusam hak yerini bulmaz mı
Bir gün de şu bitmeyen rüya çekip gitmez
Rengarenk çiçekler uykuma doluşmaz mı?

Ben uyurum
Kontes günlerini sayarken uyurum
Siz akşam deminde serinlerken
Gece bana katılanlara hoş geldiniz derken
Ta ki sabah şafağa durana dek uyurum
Sizden önce uyurum, sizden önce kalkarım
Bitmeyen bir rüyaya yeter demek için kalkarım
Gördüğüm düş hepsinden beter demek için kalkarım
Yüzlerce bedende doğmak için kalkarım
İsterim ki size rüyamı anlatayım da
Memnun olun hiç rüya hatırlamadığınıza

II

Arıyor gölgesini çöpler prensi dumanlı bir gride
Siz onu görmüş de olabilirsiniz bir dizide
Ben bu prensi her gece rüyamdan tanıyorum
Sonra ablası zulüm ve bacısı hayalciyi
Benimse kardeşim yok rüyalarımda bile
Ben hepsini toplayıp bir kefene sarıyorum
Anlayarak her gün intikamını alan çocukluğumu

Gölgesini arayan bir prens var çöplerin içinde
Örümcek ağına yuva kurmuş bir sinek gibi
Örümcek itse bu kadar keyifli yem olmazdı
Seçilmiş kurbanlıkların başka olur tadı
Algıları kapalı, önünü bile görmüyor
Kat kat bu gerçeklerin sırrına da ermiyor
Anamın gölgesi, babamın hayali yaşarken kaçak
Ruhum sanki şuralarda bir yerde olacak
Çenem titremese arada sırada
Var mıyım yok muyum anlayamam

Aşka düşmüş bir de düşler prensesi var
Her uykumda beni alnımdan öpen
Çiçeğini suya düşürdüğünden beri
Rüyama girmeyi de unuttu
Sağlık olsun, elbet çiçekler açagelir baharda
Dumanlı grilerim aralanır bir anda
Bütün kâbuslara elbet gül kurusu bir mola gerektir

Beni alır götürür ruhumun zebanisi
Dört duvara tıkılır kocaman bir düş-evren
Ve dört duvar yıkılır ona bakmazsan eğer
Döne döne önünde ne tavaflar edilir
Burada saatler hep takılmak içindir
İplerle bağlanmış zaman kundaklanmış
Algılarım açık olsaydı eğer bu rüyada
Belki hiç kaygısız çöküp yere ağlayacaktım

Bir sabah şafağa varmadan evvel
Rüyamda örümcek beni ağına itti
Senin istediğin dedi zaten bu değil miydi
Dumanlı bir gride aydınlanmıştı göğüm
Algılarım açıkken gözlerimi kapayamam
Kendim girmedikten sonra keyfine de varamam
Ben bu asil ve korkak yalnızlığımın
Ağa bırakıp beni örümcek çekti gitti
Bitmeyen bu rüya oradan devam etti