Yalnız bırakın beni kederlerimle
İçten gülmelerim dönüştü ağlamalara
Kalayım karanlıklar içinde kendimle başbaşa
Yalnız bırakın beni kederlerimle.
Gözlerimden yaş değil kan damlıyor
Gecelerle dost oldum küstüm gündüzlere,
Güneş aczimden başka bir şey ifade etmiyor
Gözlerimden yaş değil kan damlıyor.
Örtmüşüm ölümün yorganını üstüme
Uyumak istiyorum sonsuza kadar
Ölüm tek çare hayat ise başlıbaşına bir ölüm
Örtmüşüm ölümün yorganını üstüme.
Hüzünle ötüyor bülbül, hüzünle açıyor gül
Gökkuşağı rengini benden gizliyor sanki
İçimdeki bülbül dikene yenik düşmüş
Hüzünle ötüyor bülbül, hüzünle açıyor gül.
Günler karanlık kalmış, denizler susuz
Ağaçlar yapraklarını teker teker döküyor
Baharın umudu yerini kışın hüznüne bırakıyor
Günler karanlık kalmış, denizler susuz.
Biliyorum, hiç bitmeyecek bu acı
Yeşerttiğim umutlara ağıtlar yakılmakta
Yaşadığımı sansam da aslında hızla ölüyorum
Kabir azabı gibi geliyor artık ölümü beklemek
Kim ne derse desin, artık eminim
Hiç bitmeyecek bu acı.
(30/04/2002-İstanbul)
Kayıt Tarihi : 22.2.2007 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yeşerttiğim umutlara ağıtlar yakılmakta
Yaşadığımı sansam da aslında hızla ölüyorum
Kabir azabı gibi geliyor artık ölümü beklemek
Kim ne derse desin, artık eminim
Hiç bitmeyecek bu acı.
Belli olmaz inşallah Acılarınız diner.
Saygı ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (1)