Bitmeyeceksin... Şiiri - Sinem Karataş

Kimsesiz sokaklarda yürüyorum bir başıma.
Islak kaldirımlara bastıkça yalnızlığım geliyor aklıma.
Bir de,bir de gidişin geliyor hatrıma.
Yağmurlu bir gündü hatırlarsın ben
elimde çiçeklerle beklerken seni bu sokakta,sen gitmek için gelmiştin bana.
ben sana gelirken sen gitmiştin benden.
belkide hiç gelmemiştin bilmiyorum.
Ama gidişini dün gibi hatırlıyorum.
Yüreğime düşen acıyı hala hissediyorum.
Sessiz çığlıklar atmıştım gözyaşlarım eşliğinde gitme diye.Ama nafile sen beni duymamıştın bile.
Yanağıma bir buse kondurup gitmiştin ben kalmıştım öylece.
Bak bana hala burdayım bıraktığın yerde..
El ele yürüdüğümüz caddelerde.
Herşey aynı gezdiğimiz sokaklar ağaçlar
insanlar kuşlar herşey aynı,herşey yerli yerinde.yalnız ellerin yok işte ellerimde..
Gülüşlerim yok birde..
Biliyorum söz verdim sana ama anla dayanamıyorum yokluğuna.
Akıtıyorum birer birer gözyaşlarımı ıslak kaldırımlara..
ama ne olur sen ağlama farzetki gidişinin ardından su döküyorum..
Duyabilsen sesimi ah bir görebilsen yüreğimdeki seni..Okadar zorki aradan yıllar geçsede geçmiyor içimdeki sevgi.
Seni öyle ölesiye sevdimki hasretinden ölsemde ölmüyor bu kalbimdeki.
Daha fazla üzmeyeceğim seni sevgili;
Kalbinden kovuluşumun beşinci yılı şimdi
Söyleyecek okadar şey varken susuyorum bu sefer konuşsamda anlayamasın sen beni,
sen sevmek nedir bilmiyorsunki
canım öyle yanıyorki şimdi sırf seni görürüm diye geçtiğimiz yerlerde dolaşıyorum yine
Hani ilk seviyorum dediğim yer var ya hani ilk öptüğüm yer seni,hani masmavi suların vurduğu kayalıkların dibi şimdilerde hapsolduğum mabedim gibi.
Seni sevmeyi sevmesem bırakacağım kendimi ama lanet olası sevgi durmak bilmiyorki
Uzatmadan son sözüm şu ki sen bende hiç bitmeyensin.bitmeyeceksin..