Kendimizden kaçıp uykulara sığındık
Uykulara sığınıp uyanmaktan kaçtık
Her uyanış hatırlamaktı
Her uyanış aynı acıya gebeydi
Bitip tükenmeyen aynılığın tekerrürü
Hatırlamaktı...
Hatırlayıp tekrar tekrar yanmaktı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Gönül sesiniz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta