Bitmeyecek Sandığımız Yıllar

Yeşil çamların kar kaplamış beyazladığında,
Kuş bakışı seyrettiğimiz sıra sıra dağların
Hasrete son verecek toprak yollarından,
Bir çift ceylan gibi dalar giderdik uzaklara.

Bacaklarımız yürümezdi kardan kıştan,
Sıcaklık, ellerimizden akardı yüreğimize.
Gözlerimiz dalardı bakınca birbirine
Ve üşümezdi bedenlerimiz, üşümezdi yatak.

Bir dağ şehrinde özgür bedenlerimizi taşıyarak,
Islak yokuşlardan koşarak gelirdik evimize.
Ayaza inat sıcaklık fışkırırdı içimizden,
Dağların yalnızlığında bir sen vardın bir de ben.

Sanki rüyadaydık yüksek dağların griliğinde,
Güneşin sıcaklığında açardık gözlerimizi sabaha.
Bakışlarımızdaki sevgi, dönerdi birden aydınlığa,
En sevdiğimiz şarkıları mırıldanırdık dudaklarımızdan.

Yollara taşırdık sevgimizi ayak izlerimizle,
Nazar değmesin diye kaçardık kalabalıklardan.
Kurtulmak isterdik belki yabancı bakışlardan,
Ayrılık vakti gözlerimizi birbirinden ayırmadan.

Böylece geçti bitmeyecek sandığımız yıllar,
Bir daha yaşanır mı acaba böylesi günler?
Her dönüşte sebepsiz burukluklar,
Aslında gençlikte yaşanırmış mutluluklar.
Sami Sefer Coşkun